İş Sözleşmesi Karinesi
Author :
Abstract
Bu çalışmada, Türk Borçlar Kanunu’nun 394. maddesinin 2. fıkrasında düzenlenen iş sözleşmesi karinesi incelenmiştir. Bu kapsamda düzenlemenin hukuki niteliği, işlevi, uygulanma şartları ve hüküm ve sonuçları üzerinde durulmuştur. İnceleme yapılırken mehaz İsviçre Borçlar Kanunu ve dolayısıyla İsviçre hukuk doktrini ile İsviçre Federal Mahkemesi kararları da dikkate alınmıştır. Yapılan inceleme neticesinde, düzenlemenin Türk hukuk doktrinindeki hâkim görüşün aksine fiili sözleşme ilişkilerini düzenlemediği ve kesin kanuni karine niteliğine sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca sözleşmeler hukuku bakımından oldukça istisnai nitelik taşıyan bu düzenlemenin, borçlar kanunundaki sözleşme, haksız fiil, sebepsiz zenginleşme ve vekâletsiz iş görme kategorilerinin yanı sıra borcun beşinci kaynağı olduğu saptanmıştır.
Keywords
Abstract
In this study, the presumption of employment contract provided by the second subarticle of article 394 of the Turkish Code of Obligations has been examined. In this context, the legal characteristic, function, application conditions and terms and results of the provision have been assessed. During the examination, the Swiss Code of Obligations, the Swiss legal doctrine and the decisions of the Swiss Federal Court are also taken into consideration. As a result of the examination, contrary to the prevailing opinion in the Turkish legal doctrine, it was concluded that this provision doesn’t issue the factual contractual relations, but it’s legal characteristic is definite legal presumption. In addition, this quite exceptional provision in terms of contract law is determined as the fifth category of the source of debt in terms of the law of obligations besides the categories as contract, tort, unjust enrichment and negotiorum gestio.
