GÜNDEMDEN DÜŞMEYEN TARTIŞMA: KIDEM TAZMİNATI FONU
Author :
Abstract
Bu çalışmanın kapsamını temel bir işçi hakkı olan kıdem tazminatı oluşturmaktadır. Kıdem tazminatı, İş Kanunlarının kapsamında bulunan ve asgari bir çalışma süresini dolduran işçinin, iş sözleşmesinin yine Kanunda sayılan sebeplerden biri ile sona bulması durumunda işveren tarafından işçiye ya da mirasçılarına ödenen bir tazminattır. 1475 sayılı İş Kanununa göre bu tazminat işverenin sorumluluğu altında olup işveren tarafından ödenmesi gereken bir tazminattır. Ancak 1975 yılında 1475 sayılı Kanunun 14. maddesinde yapılan değişiklikle sadece yaşlılık, emeklilik, malullük, ölüm ve toptan ödeme halleri ile sınırlı olmak üzere işveren tarafından bir kıdem tazminatı fonu kurulması ve ödemelerin bu fondan yapılması öngörülmüştür. Ayrıca, 2003 yılında yürürlüğe giren 4857 sayılı İş Kanununun geçici 6. maddesi uyarınca da kıdem tazminatı için bir kıdem tazminatı fonu kurulması, kıdem tazminatı fonuna ilişkin Kanunun yürürlüğe gireceği tarihe kadar kıdem tazminatları için 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin uygulanacağı hüküm altına alınmıştır. Kıdem tazminatı fonu kurulmasına yönelik ilk çalışmalar 1954 yılında başlamıştır. Ancak ne işçi tarafının ne de işveren tarafının fon kurulması ile ilgili girişimlere sıcak bakmamasına rağmen yıllar içinde Hükümetler tarafından birçok kıdem tazminatı fonu tasarısı ve taslağı hazırlanmıştır. Son olarak, Hükümetin 2019 yılında açıkladığı Yeni Ekonomi Programı kapsamında kıdem tazminatı fonu kurulması ve kıdem tazminatı ile Bireysel Emeklilik Sisteminin entegre edilmesi yeniden gündeme gelmiştir. Bu çalışmada, kıdem tazminatının tanımı, tarihçesi, mevcut durumu, hazırlanan kıdem tazminatı fonu tasarıları ve taslakları ile 2013 tarihli son taslak olan “Kıdem Tazminatının İşçinin Bireysel Hesabına Yatırılması Hakkında Kanun Taslağı” incelenmiş, bu Taslağa yönelik olarak işçi ve işveren taraflarının görüşleri ile taslağın kabul edilmesi durumunda ortaya çıkabilecek sonuçlar tartışılarak değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
The scope of this work is severance pay, which is a basic worker right. Severance pay is a compensation paid by the employers to the workers or their heirs if the employees, who are within the scope of the Labor Laws and have completed a minimum working period, end with one of the reasons listed in the Law. According to the Labor Law numbered 1475, this compensation is under the responsibility of the employers and is a compensation to be paid by them. However, with the amendment made in the 14th article of the Law No. 1475 in 1975, it was envisaged to establish a severance pay fund and make payments from the fund, limited only by the cases of old age, retirement, disablement, death and total payments. In addition, in accordance with the provisional article 6 of the Labor Law No. 4857, which came into force in 2003, it was ensured for a severance pay fund to be established and, article 14 of the Labor Law numbered 1475 to be applied until the Law on it comes into force. After all, the first studies for the establishment of severance pay fund started in 1954. Although neither the worker side nor the employer side regarded the government's fundraising initiatives, many severance pay drafts have been prepared over the years. Finally, within the scope of the New Economy Program announced by the Government in 2019, the establishment of severance pay funds and the integration of the severance pay and the Private Pension System have come up again. In this study, definition, history, current status of severance pay drafts, and the last draft of 2013, "The Draft Law on the Payment of Severance Pay to the Individual Account of the Worker" was examined, and regarding this Draft, the opinions of workers and employers and the results that may arise if the draft is accepted are discussed and evaluated.