Çalışma hayatındaki değişikliklerin ve esnekleşme ihtiyacının bir sonucu olarak ortaya çıkan atipik çalışma biçimlerinden biri olan evde çalışma hukukumuzda ilk kez 1 Temmuz 2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 461’inci ve devamı hükümlerinde düzenlenmiştir. 2016 yılının mayıs ayında yürürlüğe giren 6715 sayılı kanun değişikliği ile mevcut İş Kanunu’nun 14. maddesinde değişiklik yapılmış ve uzaktan çalışanlar ile ilgili düzenlemeler getirilmiştir. Ulusal düzenlemelerin yanı sıra uluslararası alanda Uluslararası Çalışma Örgütü’nün 177 No.’lu Evde Çalışma Sözleşmesi ve 184 No.’lu Tavsiye Kararı evde çalışanlar bakımından önemli düzenlemeler içermektedir. Bu çalışma, Türk Borçlar Kanunu, İş Kanunu ve uluslararası düzenlemeler çerçevesinde evde çalışmayı incelemeyi amaçlamaktadır.
Home work, which is one of the flexible labour types has emerged as a result of the changes in working life and the need for flexibility. It has been regulated first time in the 461 and following Articles of Turkish Code of Obligations (no. 6098). Additionally, Article 14 of Labour Law (no.4857) has been amended on date of 20.05.2016 (amendment act number 6715) and flexible working provisions has been introduced. Besides national regulations, in international area, Home Work Convention No.177 of International Labour Organization and the Home Work Recommendation No.184 are considered as significant sources for home workers. This study aims to analyse home work within the scope of Turkish Law of Obligations, Labour Law and international regulations.